1995ம் ஆண்டு உச்ச நீதிமன்றம், பொது சிவில் சட்டத்தை ஓராண்டிற்குள் நிறை வேற்ற வேண்டும் என்று மத்திய அரசுக்கு உத்தர விட்டது.
இது குறித்து மக்களிடம் விழிப்பு ணர்வு ஏற்படுத்தும் நோக்கில் அல்ஜன்னத் 1995 ஜூலை இதழில் பீஜே அவர்கள் எழுதிய ஒரு கட்டுரை வெளியிட ப்பட்டது.
ஏகத்துவ அழைப்பாளர்கள், பொது சிவில் சட்டத்தின் பாதக ங்களைத் தெரிந்து வைத்திருக்க வேண்டும் என்ற நோக்கிலும்,
சமுதாயப் பிரச்சனையில் நமது பங்களிப்பு எத்தகையது என்பதை இளைய சமுதாயத் திற்கு எடுத்துக் காட்டும் வகையிலும் அந்தக் கட்டுரை இங்கு மறுபிரசுரம் செய்யப் படுகின்றது.
இக்கட்டுரையில் எடுத்துக் காட்டப்படும் அரசியல் சாசனத்தின் மேற்கோள்கள், அ.ச. நடராஜன் அவர்களால் தமிழாக்கம் செய்ய ப்பட்டு, பாலாஜி பப்ளி கேஷன்ஸ் வெளியிட்டுள்ள,
இந்திய அரசியல் சாசனம்' (மூன்றாம் பதிப்பு) எனும் நூலிலிருந்து எடுத்துக் காட்டப் பட்டுள்ளன. - ஆசிரியர்
நாட்டின் உயர்ந்த அதிகார பீடமான உச்சநீதி மன்றம் சமீபத்தில் வழங்கிய உத்தரவு சிறுபான்மை மக்களுக்கு அச்ச உணர்வையும் நாட்டில் கொந்தளிப்பான சூழ்நிலையையும் தோற்று வித்துள்ளது.
பின் விளைவுகளைப் பற்றிச் சிந்திக்காமலும், அரசியல் சாசனத்தில் மக்களுக்கு வழங்கப்பட்ட உரிமைகளைக் கண்டு கொள்ளாமலும் தமது அதிகார வரம்புக்கு
அப்பாற்பட்ட நிலையிலும் மேலோட்டமான பார்வையில் கூறப்பட்டதாகவும் உச்ச நீதிமன்றத்தின் இந்த உத்தரவு அமைந்துள்ளது.
வரம்பு ஏதுமில்லாத அதிகாரம் நீதி மன்றங்களுக்குக் கிடையாது. அரசியல் சாசனம் வழங்கிய வரம்புகளுக்கு உட்பட்டுத் தான் நீதிமன்றங்கள் தீர்ப்பு வழங்க வேண்டும்.
வரம்புகளைத் தாண்டி வழங்கப்படும் தீர்ப்புகளை விமர்சிக்கும் உரிமை குடிமக்களுக்கு உண்டு. இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பெண்ணை திருமணம் செய்கிறார்.
பிறகு மற்றொரு திருமணம் செய்வதற்காக முஸ்லிமாக மாறி, திருமணமும் செய்து கொள்கிறார்.
முதல் மனைவி இதை எதிர்த்துத் தாக்கல் செய்த வழக்கில், முஸ்லிம் தனியார் சட்டத்தை அந்தக் கணவர் தவறாகப் பயன்படுத்தி யுள்ளார் என்று முடிவு செய்து அவருக்கு நீதிமன்றம் தண்டனை வழங்கியது.
நீதிமன்றம் அத்துடன் நிறுத்திக் கொண்டால் நாம் விமர்சிக்கப் போவ தில்லை.
ஆனால் இவ்வழக்கில் வாதியாகவோ, பிரதிவாதி யாகவோ இல்லாத மத்திய அரசுக்கு உச்ச நீதிமன்றம் ஓர் உத்தர வையும் பிறப்பித் துள்ளது.
அனைத்து மதத்தவ ர்களுக்கும் பொதுவான சிவில் சட்டம் ஒன்றை ஒரு வருடத்துக்குள் மத்திய அரசு அமல்படுத்த வேண்டும் என்பதே அந்த உத்தரவு.
இதைத் தான் நாம் விமர்சிக்கக் கடமைப் பட்டுள்ளோம். குடிமக்கள் அனைவருக்கும் ஒரே சீரான உரிமையியல் சட்டத்தை இந்தியா முழுவதிலும் அமல் செய்யப் படுவதற்கான முயற்சிகளை
அரசு எடுக்க வேண்டும் என்று அரசியல் சாசனத்தின் 44வது பிரிவு கூறுவது தான் இந்தத் தீர்ப்புக்கு அடிப்படை.
நீதிபதிகளின் நோக்கத்தைச் சந்தேகப்படுவதா? அரசியல் சாசனம் பற்றிய சரியான விளக்கம் அவர்களுக்கு இல்லை என்பதா? என்ற ஐயத்தை ஏற்படுத்தக் கூடியதாகவே இந்தத் தீர்ப்பு அமைந்துள்ளது.
இஸ்லாத்தில் தீண்டாமை இல்லை என்பதற்காக ஒரு தாழ்த்த ப்பட்ட இந்து, முஸ்லி மாக மாறினால், அது பற்றிய வழக்கு நீதிமன் றத்திற்கு வந்தால்,
இனி மேல் இஸ்லாத்திலும் தீண்டாமையைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்' என்று தீர்ப்பு வழங்குவது எவ்வளவு கேலிக்குரியதோ அந்த அளவு கேலிக்குரி யதாகவே நீதிமன்ற த்தின் இந்த உத்தரவு அமைந்துள்ளது.
அரசியல் சாசனத்தில் 44வது பிரிவு இவ்வாறு கூறுவது உண்மை தான். ஆனால் இது எந்தத் தலைப் பின் கீழ் இடம் பெற்றுள்ளது?
அந்தத் தலைப் பின் நிலை என்ன? என்பதை யெல்லாம் நீதிமன்றம் கண்டு கொள்ள வில்லை.
1. இந்தியாவின் எல்லைகள்
2. குடியுரிமை
3. பொதுவானவை
4. கொள்கை விளக்கம்
5. அடிப்படைக் கடமைகள்
ஆகிய ஐந்து தலைப்பு கள் அரசியல் சாசனத் தில் உள்ளன.
கொள்கை விளக்கம் என்ற தலைப்பின் கீழ் 36 முதல் 51 முடிய உள்ள பிரிவுகள் கூறப்பட் டுள்ளன. நீதிமன்றம் சுட்டிக்கா ட்டக் கூடிய 44வது பிரிவும் இந்தத் தலைப்பின் கீழ் தான் வருகின்றது.
கொள்கை விளக்கம் என்ற இந்தத் தலைப்பு ஏனைய தலைப்புக ளிலிருந்து மாறுபட்டது. ஏனைய தலைப்புக்களில் கூறப்பட்ட வைகளை அமல் செய்யா விட்டால் அதில் நீதிமன்றம் தலையிடலாம்.
அமல் செய்யாத வர்கள் அரசியல் சாசனத்தை அவமதித்த வர்களாகக் கருத ப்படலாம். ஆனால் கொள்கை விளக்கம்' என்ற தலைப்பில் கூறப்படு பவற்றை அரசு கட்டாயம் செயல் படுத்த வேண்டும் என்பதில்லை.
செயல்படுத் துமாறு நீதிமன்ற மும் கட்டளை ஏதும் வழங்க முடியாது. ஏறக்குறைய இந்த வகையில் இது அரசுக்கு சொல்ல ப்பட்ட ஆலோசனைகள் எனலாம்.
இதை நாம் சுயமாகச் சொல்ல வில்லை. கொள்கை விளக்கம் என்ற தலைப் பிலேயே இவ்வாறு கூறப்பட் டுள்ளது.
"இந்தப் பகுதியில் விதிக்கப் பட்டவற்றை எந்த நீதிமன்றத்தின் மூலமா கவும் வலியு றுத்த முடியாது'' என்று கொள்கை விளக்கத் தின் 37வது பிரிவு கூறு கின்றது.
கொள்கை விளக்கத்தில் கூறப்பட்ட வற்றை உச்ச நீதிமன்றம் உட்பட எந்த நீதிமன்ற மும் வலியுறுத்த முடியாது;
அதற்கான அதிகாரமும் எந்த நீதிமன்ற த்துக்கும் கிடையாது என்று தெளிவாகக் கூறப்பட்ட பின்பு அந்தப் பகுதியில் கூறப்பட்ட
44வது பிரிவை மட்டும் அமல் செய்ய வேண்டும் என நீதிமன்றம் ஆணையி ட்டிருப்பது அதன் அதிகாரத் திற்கு அப்பாற் பட்டதாகும்.
பொதுவாகவே கொள்கை விளக்கம் என்ற தலைப்பில் கூறப்பட்ட வற்றை நீதிமன் றங்கள் வலியுறுத்த முடியாது.
இந்த 44வது பிரிவு, அரசியல் சாசனம் வழங்கிய அடிப் படை உரிமைக்கு - கட்டாயம் வழங்க வேண்டிய உரிமைக்கு - முரணாகவும் இருக்கும் போது இதை எப்படி வலியுறுத்த முடியும்?
கட்டாயம் அமல்படுத்த வேண்டிய வைகளுக்கு ஏற்ப, கொள்கை விளக்க த்தில் உள்ள ஆலோச னைகளை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டுமே தவிர,
கட்டாயம் அமல்படுத்த வேண்டியவை களுக்கு முரணாகக் கொள்கை விளக்கம் இருந்தால் அதை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லை. எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது.
பொது ஒழுங்கு, ஒழுக்கம் மற்றும் நலவாழ்வு ஆகிய வற்றுக்கும் இந்தப் பகுதியில் கூறப் பட்டுள்ள மற்றவற்றுக்கும் ஆட்பட்டும், எல்லோரும் தம் மனசாட்சிப்படி
செயல் படுவதற்குரிய சுதந்திரம் உடையவர்கள் ஆவார்கள். தத்தம் மதத்தைத் தழுவ, மேற்கொள்ள, மற்றும் பரப்புவதற்கு உரிமை உடையவர்கள் ஆவர்.
அரசியல் சாசனம் 25 (1)வது பிரிவு
விருப்ப மான மதத்தில் குடிமக்கள் நம்பிக்கை கொள் ளலாம்; ஏற்கலாம்; பின்பற் றலாம்; பிரச்சாரம் செய்யலாம் என்று 25 (1) பிரிவு உரிமை வழங்கியு ள்ளது.
எப்படித் திருமணம் செய்யலாம்? யாரைத் திருமணம் செய்யலாம்? என்பன போன்ற விஷயங்களும், விவாகரத்து,
பாகப் பிரிவினை போன்ற சட்டங்களும் முஸ்லிம் களுக்கு அவர்களின் மார்க்கம் சம்பந்தப் பட்டவை ஆகும்.
தொழுகை மற்றும் வணக்க வழிபாடுகள் எவ்வாறு மார்க்கம் சம்பந்தப் பட்டதாக உள்ளனவோ அவ்வாறே இந்தக் காரியங் களும் மார்க்கம் சம்பந்தப் பட்டவையாகும்.
இதற்கான கட்டளையும் வழிகாட்டு தல்களும் முஸ்லிம் களின் வேதமான திருக்குர்ஆனிலேயே கூறப் பட்டுள்ளன.
இஸ்லாமிய மார்க்கம் சம்பந்தப்பட்ட இந்தக் காரியங்களை இஸ்லாம் கூறக்கூடிய முறையில் நடை முறைப்படுத்து வதற்குத் தடுக்கப் பட்டால்,
அவர்களின் மதச்சுதந்திரமும், வழிபாட்டுச் சுதந்திரமும் பறிக்கப் படுகின்றது என்பதே பொருள்.
அரசியல் சாசனம் வழங்கியுள்ள இந்த உரிமையை - அவசியம் வழங்கியே தீர வேண்டிய இந்த உரிமையை - மறுப்பதற்கு எவருக்கும் அதிகாரம் இல்லை.
இதற்கு முரணாக அமைந்துள்ள கொள்கை விளக்கத்தைத் தான் விட்டு விட வேண்டுமே தவிர அடிப்படை உரிமையை மறுக்க முடியாது.
அரசியல் சாசனத்தில் கூறப்படும் கொள்கை விளக்கம் எனும் தலைப்பில் பல பிரிவுகள் உள்ளன. அவற்றைச் செயல் படுத்தாததால் நாடு சீரழிந்து வருகின்றது.
அந்தப் பிரிவுகள் பற்றி யெல்லாம் எந்த உத்தரவும் வழங்காத நீதிமன்றம், இஸ்லாமிய மார்க்கம் சம்பந்தமான விஷயத்தில் மட்டும்
கொள்கை விளக் கத்தை மேற்கோள் காட்டி அரசுக்கு உத்தர விடுவது நமக்கு வியப்பாக உள்ளது.
அரசியல் சாசன த்தின் கொள்கை விளக்கப் பிரிவில் கூறப் பட்டுள்ள பல பிரிவுகள் இந்த நாட்டில் எந்த லட்சணத்தில்
பின் பற்றப்படு கின்றன என்ப தையும், அவை சம்பந்தமாக நீதிமன்றங்களின் போக்கையும் நாம் அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இந்த அரசியல் சாசனம் துவக்கப்பட்டு பத்து ஆண்டுகளுக்குள், குழந்தைகள் அனைவ ருக்கும் 14 வயது முடிவ டையும் வரையில் இலவச மாகவும் கட்டாயமாகவும் கல்வி பெறுவத ற்கான ஏற்பாடுகளை அரசு செய்ய வேண்டும்.
அரசியல் சாசனம் 45வது பிரிவு
14 வயதுக்கு உட்பட்ட அனைவரு க்கும் பத்து ஆண்டுக ளுக்குள் கட்டாயக் கல்வி இலவச மாக வழங்க வேண்டும் என்று இந்தப் பிரிவு கூறு கின்றது.
கல்வியறிவு இல்லாத காரணத்தால் ஏமாற்றப் பட்டவர்களும், சுரண்டப் பட்டவர்களும் நீதி மன்றங்களில் எத்தனையோ வழக்கு களைத் தாக்கல் செய்துள்ளனர்.
இந்தச் சந்தர்ப்பங்களில் திட்ட வட்டமான எந்தக் கட்டளையையும் நீதிமன் றங்கள் அரசுக்குப் பிறப்பிக் கவில்லை.
இவ்வாறு கட்டளை பிறப்பிப்பது அடிப்படை உரிமைகளுக்கு எதிரான தும் இல்லை. இவ்வாறு கட்டளை பிறப்பி ப்பதால் நாட்டில் கொந்தளிப்பு ஏற்படப் போவது மில்லை.
இதை நிறைவே ற்றுவதற்கு எந்த முயற்சி களும் மேற் கொள்ள ப்படாமல் 44வது பிரிவை மட்டும் நிறைவேற்றத் துடிப்பது நமக்குச் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகின்றது.
ஒரு வேளை அரசியல் சாசனம் உருவாக் கப்பட்டு இன்னும் பத்து ஆண்டுகள் நிறைவடைய வில்லையோ என்னவோ? தெரிய வில்லை.
உணவுச் சத்துக்களை மேம்ப டுத்தவும், அடிப்படை வாழ்க்கை வசதிகளைப் பெருக்கவும், நல்வாழ் வினை உயர்த்தவும் தேவையா னவற்றைத் தமது தலையாய கடமையாக அரசு கருத வேண்டும்.
அதிலும் குறிப்பாக, போதை யூட்டும் மது வகைகளையும் உடலுக்குத் தீங்கு பயக்கும் நச்சுப் பொருட்களையும் மருந்துக்காக அன்றி
வேறு விதமாகப் பயன்படு த்துவதைத் தடை செய்வதற்காக மது விலக்கை அமல்படுத்த முயற்சி செய்ய வேண்டும்.
கொள்கை விளக்கம், 47வது பிரிவு
பொதுசிவில் சட்டம் சம்பந்தமான கொள்கை விளக்கம் 44வது பிரிவு, அடிப்படை மத சுதந்திரத்துடன் முரண் படுகின்றது.
மது விலக்கு சம்பந்த மான இந்தக் கொள்கை, அரசியல் சாசனத்தின் அடிப்படையுடன் எந்த வகை யிலும் முரண்பட வில்லை.
இன்று வரை இந்தக் கொள்கை பின்பற்றப் படவில்லை. இந்தக் கொள்கை யை, மது விலக்கை இவ்வளவு நாட்களு க்குள் பின்பற்றியாக வேண்டும் என நீதிமன்றம் அரசுக்கு உத்தரவும் இட்ட தில்லை.
இந்தக் கொள்கையின் அடிப்படையில் பூரண மதுவிலக்கை அமல்படுத் தினால் நாட்டில் கொந் தளிப்பு ஏற்படாது. பெரும்பாலான மக்கள், குறிப்பாகப் பெண்கள் முழுமையாக இதை வரவேற்பார்கள்.
இதை உடனே செயல்படு த்துமாறு கட்டளை யிடாத நீதிமன்றம் பொது சிவில் சட்டம் பற்றி மட்டும் கட்டளை யிடுவது ஏன்?
நீதிமன்ற த்துக்கு ஒரு வழக்கு வந்து விட்டதால், அந்த வழக்கில் பொது சிவில் சட்டம் பற்றிக் கட்டளையிட வேண்டிய அவசியம் நீதிமன்ற த்துக்கு ஏற்பட்டு விட்டது என்று கூறப்படும் சமாதானம் ஏற்க முடியாததாகும்.
ஏனெனில் மது விலக்கை உடனே அமல் செய்ய வேண்டும் என்று கட்டளையி டுவதற்குரிய ஆயிரக் கணக்கான வழக்குகளை நீதிமன்றம் சந்தித்துக் கொண்டு தான் இருக்கிறது.
மேலும் விஷச் சாராயம் அருந்தி நூற்றுக் கணக்கானோர் அடிக்கடி மரணிப்பது தொடர்பான வழக்கு களையும் நீதிமன்றம் விசாரித்துள்ளது.
கொலை, கற்பழிப்பு, வன்முறை வெறியாட்டத்தில் ஈடுபடும் பலர் மது அருந்தி விட்டுப் போதையில் தான் அதைச் செய்துள்ளனர். மது அருந்தியது தான் அதற்குக் காரணம் என்று தெளிவாகத் தெரிந்த பின்பும்,
கொள்கை விளக்கம் 47வது பிரிவு மது விலக்கை அமல் படுத்தக் கூறிய பின்பும், அவ்வாறு அமல் படுத்தக் கட்டளை யிடுவது நாட்டு மக்களுக்கு நன்மை பயக்கக் கூடியது என்று
தெரிந்த பின்பும் அது தொடர்பா கத் தெளிவான கட்டளை பிறப்பி க்காத நீதிமன்றம் 44வது பிரிவில் மட்டும் அக்கறை செலுத் துவது ஏன்?
குடிமக்கள் தமது வயதுக்கும், சக்திக்கும் தகுதியற்ற ஒரு வேலைக்கு, பொருளாதார நெருக்க டியின் காரண மாகத் தள்ளப்படக் கூடாது என்று அரசியல் சாசனம் கூறும் போது, குழந்தைத் தொழிலா ளர்கள் பற்றி,
குறிப்பிட்ட நாட்களுக்குள் அமல்ப டுத்தும் உத்தரவு எதையும் நீதிமன்றம் பிறப்பிக்க வில்லை.
மனித உரிமைக் கமிஷன் கண்டுபிடித்துச் சொன்ன பிறகும், மனிதாபிமா னத்துக்கு எதிராக, குழந்தைத் தொழிலாளர்களைச் சுரண்டுவதை நிறுத்த எந்தக் கால வரம்பையும் நீதிமன்றம் கூறவில்லை.
தனது பொருளாதார சக்திக்கும், வளர்ச் சிக்கும் ஏற்ற வகையில் வேலை வாய்ப்பு கிடைப்ப தற்கும், கல்வி பெறுவ தற்கும், வேலை இல்லாத போதும் வயது முதிர்ந்தோருக்கும்
ஊனமுற்றோருக்கும் மற்றும் தேவையற்ற வறுமையில் வாடுவோரு க்கும் பொது நிதியி லிருந்து உதவி பெறுவதற்கு உற்ற துணை புரிவதற் கேற்ற வழி வகைகள் காணப்பட வேண்டும்.
அரசியல் சாசனம் 41வது பிரிவு
அனைவரு க்கும் வேலை வாய்ப்பு தரப்பட வேண்டும். சக்திக்கு மீறிய வேலையாக அது இருக்கக் கூடாது.
வேலையில்லா தோருக்கும் முதியோருக்கும், நோயாளிக்கும், பொது நிதியிலிருந்து உதவ வேண்டும் என்றெல்லாம் இந்தப் பிரிவு கூறுகின்றது.
வேலை வாய்ப்பு இல்லாததால் தான் கொள்ளை யடித்தோம். திருடினோம். கொலை செய்தோம் என்று எத்தனையோ வழக்குகளில் குற்றவாளிகள் நீதிமன்றத்தில் வாக்குமூலம் தந்துள்ளனர்.
அப்படியிருந்தும், இவ்வளவு நாட்களுக்குள் அனைவருக்கும் வேலை வழங்க வேண்டும்;
வேலை இல்லா தோருக்கு நிதி உதவி செய்ய வேண்டும் என்று நீதிமன்றம் உத்தர விட்டால் அதை ஆட்சியாளர்கள் செயல்படுத்தினால் நாட்டு மக்கள் கொந்தளித்துப் போக மாட்டார்கள்.
மாறாக மகிழ்ச்சி அடைவார்கள். இவ்வாறு உத்தர விடுவது யாருடைய அடிப்படை உரிமையையும் பறித்து விடாது.
தேவையான, அவசியமான இந்தக் கொள்கைகள் யாவும் இன்று வரை அமல் படுத்தப்பட வில்லை.
அதனால் ஏற்பட்டுள்ள தீய விளைவுகளைக் கண்ட பின்பும் காலக்கெடு நிர்ணயித்து அதை அமல்படுத்துமாறு நீதிமன்றங்கள் கட்டளையி டவில்லை.
கொள்கை விளக்கம் பகுதியில் உள்ளவற்றைச் செயல் படுத்துமாறு அரசுக்கு நீதிமன்றங்கள் கட்டளையிட முடியாது என்றே இதற்குப் பதில் கூறுகிறார்கள்.
மக்களுக்கு நன்மை பயக்கக் கூடிய ஒப்பந்தப் பிரிவுகளைச் செயல் படுத் துமாறு கட்டளையிடும் அதிகாரம் நீதிமன்ற த்துக்கு இல்லை என்றால் மக்களுக்குப் பயன்தராத,
நாட்டில் கொந் தளிப்பை ஏற்படுத்தக் கூடிய, தாங்கள் இரண்டாம் தரக் குடிமக் களாக நடத்தப்ப டுகிறோமோ என்ற சந்தேகத்தை சிறுபான்மை மக்களுக்கு ஏற்படுத்தக் கூடிய,
இனிமேல் இந்த நாட்டில் முஸ்லிம் களாக வாழ முடியாதோ என்ற அச்சத்தை ஏற்படுத்தக் கூடிய, அரசியல் சாசனம் வழங்கியுள்ள அடிப்படை உரிமையான
மதச் சுதந்திரத்துக்கு எதிராக அமைந்துள்ள 44வது பிரிவை அமல்படுத் துமாறு கட்டளை யிடும் அதிகாரம் மட்டும் எங்கிருந்து முளைத்தது?
அரசியல் சாசனம் வழங்கிய அடிப்படை உரிமை களையே பறிக்கக் கூடிய வகையில் பல மாநில அரசுகள் சட்டம் இயற்றியுள்ளன.
இவர்கள் கொண்டு வர விரும்புகின்ற பொது சிவில் சட்டம் எந்த லட்சணத்தில் இருக்கும் என்பதை இதிலிருந்து நாம் அறிந்து கொள்ள முடியும்.
ஒரு குடிமகன், தான் விரும்பிய மதத்தைப் பின்பற்ற அரசியல் சாசனம் உரிமை வழங்கி யிருப்பதை முன்னர் குறிப்பிட்டோம்.
இந்த உரிமையை அப்பட்டமாகப் பறிக்கக் கூடிய வகையில் பல மாநில அரசுகள் மதமாற்றத் தடைச் சட்டம் கொண்டு வந்துள்ளன.
சிந்தித்து, விரும்பிய வழியைத் தேர்ந் தெடுக்கும் உரிமை பறிக்கப் பட்ட பின் ஜனநாயகம் என் பதற்கும், மனித உரிமைக்கும், சுதந்திரத்துக்கும் எந்த அர்த்தமும் இருக்காது.
இத்தகைய காட்டுமி ராண்டிச் சட்டத்துக்கு எதிராக அறிவுஜீவி களும், மத்திய ஆட்சியாளர்களும், நீதிமன்றங்களும் என்ன செய்தனர்?
அரசியல் சாசனம் வழங்கிய உரிமையைப் பறிக்கும் இத்தகைய கருப்புச் சட்டங்களை அமல்படுத்தும் மாநில அரசுகள் எந்த அடிப்படையில் பதவியில் நீடிக்கின்றன?
இத்தகைய அரசுகளை உடனே பதவி இழக்கச் செய்யும் நடவடிக் கைகள் ஏதும் உண்டா? நிச்சயமாக இல்லை. ஒரு குடிமகன் தனக்குச் சொந்தமான பொருளை எப்படி வேண்டுமா னாலும் பயன் படுத்தலாம்.
இந்த உரிமையைப் பறிக்கும் வகையில் பசுவை இறைச்சி க்காகக் கொல்லக் கூடாது என்று பல மாநில அரசுகள் சட்டம் இயற்றி யுள்ளன.
ஒருவனு க்குச் சொந்த மான, உணவாகப் பயன்படும் பொருளை அவன் சாப்பிடக் கூடாது என்று சட்டம் இருக்கும் நாட்டில் சுதந்திரம் எங்கே இருக்கிறது? ஜனநாயகம் எங்கே இருக்கிறது?
அரசியல் சாசன த்தின் அடிப்படை உரிமைகளாகக் கூறப்பட்ட உரிமைகளுக்கே இந்தக் கதி! இந்த அக்கிரமத்துக்கு எதிராகக் கடுமை யான எந்த உத்தரவுகளையும் பிறப்பிக்காத நீதிமன்றம்,
கொள்கை விளக்கத்தில் கூறப்படும் 44வது பிரிவை மட்டும் நிறை வேற்றத் துடிப்பது ஏன்? என்பது தான் நமது கேள்வி.
பொது சிவில் சட்டத்தை யார் உருவாக்கு வார்கள்?
பெரும்பான்மை மக்கள் தாம். பெரும் பான்மையான மக்கள் இந்து மதத்தவர்கள். அவர்கள் உருவாக்கும் சட்டம் இந்து மத நம்பிக்கைகளுக்கு ஆதரவாகவே உருவாக்கப்படும்.
அதற்கு இந்தக் காட்டு மிராண்டித்த னமான மதமாற்றத் தடைச்சட்டமும், பசுவதைத் தடைச் சட்டமும் சிறந்த எடுத்துக் காட்டுக் களாகும்.
இந்து மதச் சட்டங்களை முஸ்லிம்கள் மேல் திணித்த பிறகு இந்து மத வழிபாட்டு முறைகள், பொது வழிபாட்டு முறை என்ற பெயரில் நாளை அறிமுகமாகும்.
அதற்கு முன்னோடியாகத் தான் பொதுசிவில் சட்டம் பற்றிப் பேசப்படுகின்றது என்பதில் சந்தேகமில்லை.
மொத்தத்தில் ஆட்சியாளர்கள், அரசியல் வாதிகள், நீதித்துறையினரில் பலர் ஆகிய அனைவரும் இந்த நாட்டை இந்து ராஜ்ஜியமாக மாற்று வதற்குக் காய்களை நகர்த்தி வருகி ன்றனர் என்பது இதிலிருந்து தெரிய வரும்.
இன்னொ ன்றையும் நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
44வது பிரிவை நினை வூட்டிப் பொது சிவில் சட்டம் ஒன்றை ஒரு வருடத்துக்குள் அமல்ப டுத்துமாறு நீதிமன்றம் உத்தர விட்டிருப்பது இன்னொரு வகையிலும் தவறாகும்.
ஒரு வாதத் துக்காக, 44வது பிரிவு அவசியம் நடை முறைப் படுத்த வேண்டிய ஒன்று என்று வைத்துக் கொண்டால் கூட, ஒரு வருடத்து க்குள்' என்று நீதிமன்றம் எந்த அடிப்படையில் முடிவு செய்தது?
அரசியல் சாசனத்தை உருவாக்கியோர் எந்தக் கால வரம்பையும் கூறாதிருக்கும் போது, ஒரு வருடத்துக்குள் என்று வரம்பு கட்டிக் கூறியிருப்பதும் நாட்டு மக்களுக்கு, முஸ்லிம்க ளுக்குச் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகின்றது.
தேவநாகரி வடிவத்தில் (லிபி) உள்ள ஹிந்தி, இந்தியாவில் அதிகாரப் பூர்வமான மொழியாக இருக்க வேண்டும்.
அரசியல் சாசனம் 343 (1)
அரசியல் சாசனத்தில், மத்திய அரசின் ஆட்சி மொழி யாக இந்தி தான் இருக்க வேண்டும் என்று திட்ட வட்டமாகக் கூறப் படுகின்றது.
மத்திய அரசு, இனிமேல் மாநில அரசுகளுடன் இந்தியி லேயே தொடர்பு கொள்ள வேண்டும். மாநில அரசுகளும் இந்தி மொழியில் தான் மத்திய அரசுடன் தொடர்பு கொள்ள வேண்டும் என்பது இதிலி ருந்து தெரிகிறது.
இதை உடனே அமல்படுத் துமாறு நீதிமன்றம் உத்தரவிடுமா? உத்தரவிட்டால் அதை மத்திய அரசு செயல் படுத்துமா? செயல்படுத் தினால் ஏற்படக் கூடிய விளைவுகளை நாம் கூற வேண்டுமா?
சட்டத்தை அமல்படுத்துவதை விட நாட்டில் அமைதி நிலவ வேண்டும் என்பதே முக்கியமாகும். இதை உணர்ந்த காரணத் தினால் தான்,
இந்தி பேசாத மக்கள் விரும்பும் வரை ஆங்கிலமே ஆட்சி மொழியாக இருக்கும் என்று நேரு உறுதி யளித்தார்.
இந்த உறுதி மொழி அரசியல் சாசனத்திற்கு எதிரானது என்றாலும் மொழி வழிச் சிறுபான்மை மக்களின் கொந்தளிப்பைக்
கவனத்தில் கொண்டு, நாடு பிளவுபட்டு விடக் கூடாது என்ற நல்லெண் ணத்தில் இந்தி திணிக்க ப்படாமல் உள்ளது.
சிறு பான்மை மொழியி னரால் ஏற்படும் பிரச்சனை களைக் கருதி, வேண்டாத விபரீதங்களைத் தடுக்க எண்ணி, நாடு முழுவதும் இந்தி மொழியை ஆட்சி மொழி யாக்க முடிய வில்லை எனும்போது,
சிறுபான்மை மதத்தவ ர்களிடம் அச்ச உணர்வை ஏற்படுத்தக் கூடிய விஷயத்தில் மட்டும் தேவையற்ற உத்தரவை, நீதிமன்றம் தமது அதிகார வரம்பின் கீழ் வராத விஷயத்தில் ஏன் வழங்க வேண்டும்?
இந்தியை ஆட்சி மொழியாக்க வேண்டும் என்று இனிமேல் உத்தரவு பிறப்பிக்க இந்தத் தீர்ப்பு வெள்ளோட்டமாகக் கூட அமையலாம்.
மொழிப் பற்றாள ர்களும், மொழிக் காகப் போராடுப வர்களும், பொதுசிவில் சட்டத் திற்குத் தங்கள் எதிர்ப்பைக் காட்டத் தவறினால்,
நாளை மொழியைக் காக்க அவர்கள் போராட வேண்டியிருக்கும். அப்போது போராடுவதில் பயனில்லாமல் போகலாம்.
குடிமக்கள் அனை வரும் சமமான உரிமை பெற்றவர்கள் என்று அரசியல் சாசனம் கூறுவதால், இனிமேல் தாழ்த்தப்ப ட்டவர்களுக்குக் கல்வி,
வேலை வாய்ப்பு, தேர்தல் தொகுதி ஆகியவற்றில் தனி இட ஒதுக்கீடு அறவே கூடாது என்று நாளை தீர்ப்பு வழங்கப்படலாம்.
எல்லோரும் சமமாக நடத்தப் பட வேண்டும் என்பதே அரசியல் சாசனத் தின் நோக்கம் என்று அப்போதும் நியாயம் கூறப்படலாம்.
அதற்கான வெள்ளோட்டமாகவும் இத்தீர்ப்பு அமையக் கூடும். எனவே பொது சிவில் சட்டத்துக்கு எதிராக அவர்களும் சேர்ந்து போராடக் கடமைப் பட்டுள்ளனர்.
தனியார் சிவில் சட்டம், சிறு பான்மை மொழிப் பாதுகாப்பு, இட ஒதுக்கீடு ஆகிய விஷ யங்கள் அரசியல் சாசனத்தின் அடிப்படையில் சேர்க்கப்படு வதற்குப் போராட வேண்டிய நேரம் இது!
இதுபோன்ற தீர்ப்புக்கள் வழங்கப்ப டுவதற்கு ஆதாரமாகக் காட்டப்படும் 44வது பிரிவு போன்றவை நீக்கப்படு வதற்கு அவர்களும் போராடியாக வேண்டும்.
அறிவு ஜீவிகள் என்று தங்களைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டி ருப்போர், பொது சிவில் சட்டத் துக்கு ஆதரவு கொடுப்பது தான் அறிவின் வெளிப்பாடு' என்பதைப் போல் நடந்து கொள்கின்றனர்.
இதை யொட்டி அரிய தத்துவங்களை எல்லாம் அள்ளித் தெளித்து வருகின்றனர். அவர்களின் உளறல் களையும் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
இஸ்லாமிய சிவில் சட்டம் கோரு பவர்கள், இஸ்லா மியக் கிரிமினல் சட்டம் கோர மறுப்ப தேன்? அறிவு சீவி(?)களின், ஆர்.எஸ்.எஸ். காரர்களின் கேள்வி இது!
இந்தக் கேள்வியி லேயே அவர்களது மேதா விலாசம் நமக்குத் தெரிந்து விடுகின்றது. இந்த அபத்த மான கேள்விக்கு விடைய ளிப்பதற்கு முன்னால் ஒரு முக்கி யமான விஷயத்தை நாம் விளக்கி யாக வேண்டும்.
முஸ்லிம்க ளுக்கு, கிரிமினல் சட்டங்கள் அனைத்தும் இ.பி.கோ. பிரகாரமும், சிவில் சட்டங்கள் அனைத்தும் இஸ்லாமிய சட்டப் பிரகாரமும் அமைந்திருப்பது போல் பிரச்சாரம் செய்ய ப்பட்டு வரு கின்றது. இது முற்றிலும் தவறாகும்.
கிரிமினல் விவகாரங்கள் எவ்வாறு இந்தியத் தண்டனைச் சட்டத்தின் கீழ் அனைவருக்கும் பொதுவாக உள்ளனவோ
அது போல் தான் சிவில் விவாகரங்களும் இந்திய உரிமையியல் சட்டத்தின் பிரகாரம் அனைவ ருக்கும் பொது வாக உள்ளன.
இதை ஒரு உதாரணத்தின் மூலம் நாம் புரிந்து கொள்ளலாம். ஒரு மனித னுக்கு இன்னொரு மனிதன் கடன் கொடுக்கிறான்.
இது சிவில் விவகாரம். கொடுத்த கடன் திரும்பி வரவில்லை. பலமுறை கேட்டுப் பார்த்தும் கடன் வாங் கியவன் திருப்பித் தர மறுக்கிறான்; இழுத்த டிக்கிறான்.
கடன் கொடுத்தவன் நீதிமன்றத்தை அணுகுகின்றான். இவ்வாறு அணுகும் போது மூன்று ஆண்டுகள் கடந்து விட்டால் கொடுத்த கடனைத் திருப்பிக் கேட்க முடியாது.
மூன்று வருடம் முடியாவிட்டால் தான் கொடுத்த கடனைத் திருப்பித் தருமாறு நீதிமன்றம் உத்தரவிடும்.
இந்தியாவில் முஸ்லிம் களுக்கும், முஸ்லிம் அல்லாதவர் களுக்கும் இப்படித் தான் தீர்ப்பு வழங்கப்படும்.
இஸ்லாமி யச் சட்டப்படி வாங்கிய கடனை எவ்வளவு நாட்கள் சென்றா லும் கொடுத்துத் தான் தீர வேண்டும்.
சிவில் சட்டங்கள் முஸ்லிம் களுக்குத் தனியாக உள்ளன என்றால் முஸ்லிம் களுக்கு இந்தச் சட்டத்தின் படியே தீர்ப்பு வழங் கப்பட வேண்டும்.
எந்தக் கடன் கொடுக்கல் வாங்கலு க்கும் வட்டியுடன் சேர்த்து திருப்பிச் செலுத்த வேண்டும் என்று இங்கே சட்டம் உள்ளது. முஸ்லிம் களுக்கும், முஸ்லிம் அல்லாதவர்க ளுக்கும் இவ்வாறு தான் தீர்ப்பு வழங்கப் படும்.
முஸ்லிம்க ளுக்கு எல்லா விஷயத் திலும் தனி சிவில் சட்டங்கள் உள்ளன என்றால் முஸ்லிம் கள் சம்பந்தப் பட்ட கடன் கொடுக்கல் வாங்கலுக்கு வட்டி கொடுக்குமாறு நீதிமன்றம் தீர்ப்ப ளிக்கக் கூடாது.
ஏனெனில் இஸ்லாத் தில் வட்டி முழுமை யாகத் தடுக்கப் பட்டதாகும்.
உதாரணத்திற்குத் தான் இந்த இரண்டை மட்டும் இங்கே எடுத்துக் காட்டியுள்ளோம். சிவில் சட்டங்கள் அனைத்துமே இப்படிப் பொதுவாகத் தான் உள்ளன.
திருமணம், தலாக் (கணவன், மனை வியை விவாகரத்துச் செய்வது), குல்ஆ (மனைவி, கணவனை விவாகரத்துச் செய்வது),
பஸக் (முஸ்லிம் தலைவர் ஒருவர் ஒரு திருமணத்தைச் செல்லாது என்று அறிவித்தல்), வாரிசுரிமை, வக்ஃபுச் சட்டங்கள் ஆகியவற்றில் மட்டுமே முஸ்லிம்கள் தம் மார்க்கத்தின்படி நடந்து கொள்ள அனு மதிக்கப் பட்டுள்ளனர்.
நாமறிந்த வரையில் இவற்றைத் தவிர மற்ற சிவில் விவகார ங்களில் பொதுசிவில் சட்டமே முஸ்லிம் களுக்கு அமல்படு த்தப்பட்டு வருகின்றது.
பார்ப்பன ஏடுகளும், அறிவுஜீவி கள் என்று கூறிக் கொள்ளும் மேல் ஜாதியி னரும் எல்லா விஷயங்களிலும் முஸ்லிம் களுக்கு இஸ்லாமிய சிவில் சட்டம் வழங்கப் பட்டுள்ளது போலப் பிரச்சாரம் செய்து வருகி ன்றனர்.
இப்பிர ச்சாரம் விஷமத்தனமானது; பொய்யானது என்பதைச் சுட்டிக் காட்டவே இதை இங்கே குறிப்டுகிறோம்.
நாம் சுட்டிக் காட்டிய திருமணம் முதலான விவகாரங்கள், முஸ்லி ம்கள் தங்களுக் கிடையே அமல் படுத்திக் கொள்ளக் கூடியவை.
மற்ற சமுதாய த்திற்கோ, நாட்டுக்கோ இதனால் எந்தப் பாதிப்பும் கேடும் ஏற்படப் போவ தில்லை.
இந்தச் சட்டங் களை அமல் செய்வதால் முஸ்லி ம்களில் சிலருக்குச் சிரமம் ஏற்பட்டால் கூட அதை சிரமப்படுபவன் மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக் கொள்கிறான்.
அறி வுஜீவிகள் இதை உணர வேண்டும். இனி அவர்களி ன் கேள்விக்கு வருவோம். கிரிமினல் சட்டங்கள் ஆட்சியாளர்களால் நடைமுறைப் படுத்தப் படுபவை.
சிவில் சட்டங்களிலும் பெரும்பா லானவை ஆட்சியா ளர்களால் அமல் படுத்தப் படுபவை. மக்கள் இதைத் தாங்களாகவே அமல்படுத்த முடியாது.
மக்கள் தமக்கிடையே நடை முறைப்படுத்திக் கொள்ளக் கூடிய - மதம் சம்பந்தப்பட்ட - மிகச் சில விஷயங் களில் மட்டுமே தனியார் சிவில் சட்டம் உள்ளது.
இஸ்லாமிய ஆட்சி முறையில் கூட கிரிமினல் சட்டத்தை ஆட்சியாளர்கள் தாம் அமல்படுத்த முடியும். இந்தச் சாதாரண உண்மை கூட அறிவுஜீவிகளான இவர்க ளுக்கு விளங்க வில்லை.
கிரிமினல் குற்றங்களுக்கு இஸ்லாம் கூறக்கூடிய கடுமையான தண்டனைகளை உங்களு க்குள் நீங்களே அமல்படுத்திக் கொள்ளுங்கள் என்று அரசு,
முஸ்லிம்களை நச்சரித்து வருவது போலவும், அச்சட்டத்தின் கொடுமைக்கு அஞ்சி முஸ்லிம்கள் தயங்குவது போலவும் இத்தகைய கேள்விகளால் ஒரு மாயத் தோற்றத்தை ஏற்படுத்தி வருகின்றனர்.
இஸ்லாமிய கிரிமினல் சட்டங்களை, முஸ்லிம்கள் தங்களுக்கு ஏற்படும் கிரிமினல் விவகாரங்களில் அமல் படுத்திக் கொள்ள அரசு அனுமதித்தால் முஸ்லிம் கள் அதை மனப்பூர்வமாக ஏற்கத் தயாராக உள்ளனர்.
இஸ்லாமிய கிரிமினல் சட்டங்களால் தான் குற்றங்களைக் குறைக்க முடியும் என்பதில் முஸ்லிம்களுக்கு அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை உண்டு என்பதை அறிவுஜீவிகள் உணரட்டும்.
இன்னொ ன்றையும் அறிவுஜீவிகள் கவனிக்க வேண்டும்.
ஓரிரண்டு விஷயங்களில் முஸ்லிம்கள் தமது மார்க்கத்தின்படி நடந்து கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டது போலவே மற்ற மதத்தவர்களுக்கும் சில தனிச் சட்டங்கள் உள்ளன.
ஆயுதங்களின்றி அமைதியாகக் கூடுவதற்குக் குடிமக்களுக்கு உரிமை இருக்கின்றது.
(அரசியல் சாசனம் 19வது பிரிவு (1) ஆ)
ஆயுதங்களின்றி கூடுவதற்குத் தான் குடிமக்களுக்கு உரிமை உண்டு என்று அரசியல் சாசனம் கூறுகின்றது.
கிர்பான் (குறுவாள்) வைத்திருப்பதும், அணிந்திருப்பதும் சீக்கிய மதத்தின் ஓர் அங்கமாகக் கருதப்படும்.
(அரசியல் சாசனம் 25வது பிரிவு, விளக்கம் 1)
குறுவாள் களை வைத்துக் கொண்டு சீக்கியர்கள் மட்டும் நடமாடலாம்; கூடலாம் என்று இந்தப் பிரிவு கூறுகின்றது.
முஸ்லிம் கள் தமக் கிடையே செய்து கொள்ளும் திருமணம், பாகப் பிரிவினை போன்றவை பிற சமுதாயத்தி னருக்கு அச்சத்தை யும் பீதியையும் ஏற்படுத்து வதில்லை.
குறுவாள்களுடன் ஒருவர் நடமாடுவதும், அவ்வாறு பலர் ஒன்று கூடுவதும் ஏனைய மக்களுக்குப் பீதியை ஏற்படுத்தும்.
அப்படி இருந்தும் அது சீக்கிய மதத்தின் ஓர் அம்சமாக இருப்பதால் அரசியல் சாசனம் அவர்களு க்கு விதி விலக்கு அளித் துள்ளது.
பஞ்சாப் இந்தியாவில் இருக்க வேண்டும் என்றால் அந்தப் பகுதியி னரின் மத வழிபாட்டில் குறுக்கிடக் கூடாது என்பதே இதன் காரணம்.
அது போல் ராணுவம், காவல் துறைகளு க்குச் சீருடைகள் வழங்கப் பட்டுள்ளன. அந்தச் சீருடைகள் தான் அவர்கள் அணிய வேண்டும்.
ஆனால் சீக்கியர்கள் தலைப் பாகையுட னும், தாடியு டனும் ராணுவம் மற்றும் காவல் துறையில் பணி புரியலாம் என்று தீர்ப்புகள் வழங்கப் பட்டுள்ளன.
நாட்டில் நிர்வாணச் சாமியார்க ளின் நடமாட்டம் அதிகரித் துள்ளது. நிர்வாண மாகக் காட்சி தருவது சட்டப்படி குற்றம்.
ஆனாலும் இந்து மதத்திலும், ஜைன மதத்திலும் நிர்வாணச் சாமியார் களுக்கு அனுமதி யிருப்பதால் நிர்வாணச் சாமி யார்கள் போலீஸ் பாதுகாப் புடன் நடமாடி வருகின் றனர்.
அது போன்று இந்துக் கூட்டுக் குடும்பங் களுக்கு வரி விலக்கு, தத்து எடுத்தல், திருமண விதிகள் போன்ற வற்றில் இந்துக்க ளுக்கு தனிச் சிவில் சட்டம் உள்ளது.
அது போன்றே கிறித்த வர்கள், பார்ஸிகள் போன்றோரு க்கும் மற்றும் பல சிறுபான்மை மதப் பிரிவுக ளுக்கும் தனிச் சிவில் சட்ட ங்கள் உள்ளன.
நாட்டு ஒற்றுமை யில் அக்கறை உள்ள வர்கள், மக்களின் மத உணர்வு களுக்கு மதிப் பளிக்க வேண்டியது தான் முக்கியமே தவிர,
சட்டத்தை அமல் செய்கிறேன் என்ற பெயரில் நாட்டில் இரத்தக் களரி ஏற்படுத் துவதை அரசியல் சாசனமே விரும்ப வில்லை என்பதற்கு இவை ஆதாரங் களாகும்.
"நாடு ஒற்றுமை யாகவும், கட்டுக் கோப்பா கவும் இருக்க வேண்டு மானால் நாடு முழுமைக் கும் ஒரே மாதிரியான சிவில் சட்டம் இருப்பதே பொருத் தமானது'' இதுவும் அறிவுஜீவி களின் வாதமாகும்.
சிவில் சட்டங் கள் ஒரு புறமிருக் கட்டும்! முதலில் கிரிமினல் சட்டங் களில் கட்டுக் கோப்பைக் குலைக்கக் கூடிய பிரச்சனை களில் ஒரே மாதிரி யான சட்டங் களை அமல் படுத்திக் காட்டட்டும் என்று அறிவுஜீ விகளை நாம் கேட்கிறோம்.
ஒரு மாநிலத் தில் மது அருந்துவது தண்டனைக் குரிய குற்றம். இன்னொரு மாநிலத் தில் அரசாங் கமே மதுக் கடைகளை நடத்தும். இதனால் கட்டுக் கோப்பு குலைந்து விடாது போலும்.
மதுவைத் தடை செய்த மாநிலத் திலும் பெர்மிட் உள்ள வர்கள் மது குடிக்கத் தடை இல்லை. இது பார பட்சம் இல்லை போலும்.
விபச்சாரமும், சூதாட்டமும், நைட் கிளப்பு களும், ஆடை அவிழ்ப்பு நடனங்க ளும் ஒரு மாநிலத்தில் தண்டனைக் குரிய குற்றம்.
இன்னொரு மாநிலத்தில் அரசால் அனுமதிக்க ப்பட்ட நடை முறைகள். தடை செய்யப் பட்ட மாநிலங் களில் கூட, நட்சத்திர ஹோட்ட ல்களில் இவற்றுக்கு அனுமதியும் பிற இடங்களில் தடை யும் உள்ளது.
சைக்கிளில் இருவர் செல்வது, இரு சக்கர வாகனங்களை ஹெல்மெட் அணியாமல் ஓட்டுதல் போன்ற சிறிய விஷயங்களிலிருந்து
பெரிய விஷயங்கள் வரை மாநிலத்துக்கு மாநிலம் வித்தியா சமான சட்டங்கள்; வித்தியா சமான நடை முறைகள்.
மாநிலத்து க்கு மாநிலம் வரி விதிப்பில் வித்தியா சங்கள். ஒரு மாநிலத் தின் உணவுப் பொருட்களை இன்னொரு மாநிலத்திற்குக் கொண்டு செல்லத் தடை!
நாட்டில் ஓடும் நதிகளின் நீரைப் பங்கிட்டுக் கொள்வதில் தகராறு! இவற்றால் எல்லாம் கட்டுக்கோப்பு குலை யாதாம்.
இப்படி வித்தியா சமான சட்டங்கள் இருப்பது அறிவுக்குப் பொருத்தமாக உள்ளதாம். நான்கே நான்கு விஷயங்களில் முஸ்லிம்கள் தங்கள்
மதத்தின் கட்டளைப்படி நடந்தால் மட்டும் கட்டுக் கோப்பு குலைந்து விடுமாம். இப்படிக் கூறக் கூடியவ ர்கள் தான் அறிவுஜீவி களாம்.
முஸ்லிம் கள் நான்கே நான்கு விஷயங் களில் தமது மார்க்கப் படி நடந்து கொண்ட தால் நாட்டில் ஏற்பட்ட கலவரங்கள் எத்தனை? இதன் காரண மாகப் பிரிந்து போன நாடுகள் எத்தனை? கூறுவா ர்களா?
மொகலாய மன்னர் கள் இந்த நாட்டை ஆண்ட போது இந்துக்கள் தமது மதத்தின் அடிப் படையில் சிவில் சட்டங் களை நடை முறைப் படுத்திக் கொள்ள அனு மதிக்கப் பட்டிருந் தனர்.
இதனால் நாடு சிதறிப் போக வில்லை. ஆயிரம் நாடுகளாக இருந்த பகுதிகள் ஒரு நாடாகத் தான் மாறின. இது தான் உண்மை.
வெள்ளை யர்கள் இந்த நாட்டை ஆண்ட போதும் முஸ்லிம் களும், இந்துக் களும் தத்தம் மதத்தின் படி சில சிவில் சட்டங்களை நடை முறைப் படுத்திக் கொள்ள அனு மதிக்கப் பட்டிருந்தனர்.
இதனால் நாடு சிதறவில்லை. இத்தகைய அணு குமுறை யினால் தான் பரந்த இந்தியாவே உருவானது. மொகலாயர்களும்,
வெள்ளை யர்களும் மதச் சுதந்திரத்தில் தலையிட் டிருந்தால் இன்றைய இந்தியாவை நாம் பார்க்க முடியாது. இதையும் அறிவுஜீவிகள் உணர வேண்டும்.
வெள்ளை யர்களும், மொகலாய (முஸ்லிம்) மன்னர்களும் வழங்கிய தனி சிவில் சட்ட உரிமையால் ஒன்றுபட்ட இந்தியா,
இவர்கள் கொண்டு வர எண்ணுகின்ற பொது சிவில் சட்ட த்தினால் சிதறுண்டு போகும் நிலைக்குத் தள்ளப்படும்.
நாட்டில் குழப்பங் களும் கொந்தளிப்பும் ஏற்படும். இதைத் தான் சில விஷம சக்திகள் விரும் புகின்றன. இதற் காகவே பொது சிவில் சட்டம் பற்றிப் பேசுகி ன்றன.
புத்த மதத்த வர்கள் பெரும் பான்மையாக உள்ள தாய்லாந்து நாட்டில் முஸ்லிம் தனியார் சட்டம் உள்ளது.
புத்த மத நாடு என்று பிரகடனம் செய்து கொண்ட இலங்கை யிலும் கூட முஸ்லிம் தனியார் சட்டம் அமலில் உள்ளது.
கிரீஸ், எத்தியோப்பியா, உகாண்டா ஆகிய நாடுகளிலும் முஸ்லிம் நாடுகளான பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ் ஆகிய நாடுகளிலும் இத்தகைய சட்டங்கள் உள்ளன.
இதன் காரணமாக இந்த நாடுகள் சிதறிப் போக வில்லை. அறிவுஜீவிகளுக்கு இந்த உண்மை நன்றாகத் தெரிந்திருந்தும்
இஸ்லாத்தின் மேல் அவர்களுக்கு இருக்கும் காழ்ப் புணர்ச்சி காரணமா கவே பொது சிவில் சட்டம் எனக் கூப்பாடு போடுகி ன்றனர்.
அறிவுஜீவிகள் என்போர், "இஸ்லாமிய நாடான சவூதி அரேபியாவில் சிறு பான்மையி னருக்குத் தனி சிவில் சட்டம் உண்டா?' என சிறு பிள்ளைத் தனமாக கேள்வி கேட்கின் றனர்.
சவூதி அரேபியா முழுக்க முழுக்க முஸ்லிம் களை மட்டுமே குடிமக்களாகக் கொண்ட நாடு. இங்கு பிற சமய மக்கள் குடிமக் களாக இல்லை.
இந்தியாவில் ஏறத்தாழ எட்டு சமயத் தவர்கள் குடிமக்களாகவும் மண்ணின் மைந்தர்க ளாகவும் வாழ்கின்றனர்.
நாட்டில் குடிமக்களாக உள்ள வர்கள் மத அடிப்படை யிலான தனி சிவில் சட்டத்தின் படி வாழ்வ தற்கும், பிழைப்புக்காக அயல்நாடு சென்று
அந்நாட்டுக் குடிமக்களாக ஆக முடியாதவர்கள் தனி சிவில் சட்டம் கோருவ தற்கும் பெருத்த வித்தியாசம் உள்ளது. இது கூடத் தெரியாத இவர்கள் தாம் அறிவுஜீவி களாம்.
முஸ்லிம் தனியார் சட்டத்தினால் பெண்கள் பெரும் பாதிப்புக்கு உள்ளா கிறார்கள். எனவே அதை மாற்ற வேண்டும் என்பது அறிவுஜீவி களின் கடைசி அஸ்திரம்.
சிந்திக்கும் திறன் சிறிதுமற்ற இவர்களின் வாதம் உண்மை என்று ஒரு பேச்சுக்கு வைத்துக் கொண்டாலும், இந்தச் சட்டம் இறைவன் வழங்கிய சட்டமாகும் என்று நம்பி,
அதனால் ஏற்படும் சிரமங்களை மனப் பூர்வமாக விரும்பியே முஸ்லி ம்கள் ஏற்றிருக் கின்றனர். இதையாவது இந்த அறிவுஜீவி கள் உணர வேண்டும்.
பெண்களு க்குக் கொடுமை இழைக்கப் படுகிறது என்ற கூற்றில் உண்மை இருக்கின் றதா? என்றால் அதுவும் இல்லை.
ஒரு மனைவி இருக்கும் போது இன்னொரு மனைவியைத் திருமணம் செய்வதால் முதல் மனைவி பாதிக்கப் படுகிறாள்; இது கொடுமை என்கி ன்றனர்.
இன்னொ ருத்தியை மணந்து கொள்வது கொடுமை! ஆனால் வைப்பாட் டியாக வைத்துக் கொள்வது கொடுமை இல்லை. என்னே அறிவுஜீவி த்தனம் இது!
திருமணம் செய்து மனைவி யுடன் வாழ்பவர் விபச்சாரம் செய்யலாம்; சிவப்பு விளக்குப் பகுதியில் சல்லாபம் செய்யலாம்;
எத்தனை பெண்களை யும் வைப்பா ட்டியாக வைத்துக் கொள்ளலாம். இதற்கெல்லாம் எந்தத் தண்ட னையும் கிடையாது.
இதனால் எல்லாம் முதல் மனைவி பாதிக்கப்பட மாட்டாள். இவர்களின் அறிவு எவ்வளவு விசால மானது என்பது தெரிகின்ற தல்லவா?
முதல் மனைவி இருக்கும் போது இன்னொருத்தியை மனைவி என்று பிரகடனம் செய்வது தான் தவறு! மற்றபடி மனைவியிடம் அனுபவிப்பது போன்ற இன்பத்தை அனுபவிக்கலாம்.
அது தவறி ல்லை என்பது பொது சிவில் சட்டம். வைப் பாட்டிகளின் குழந்தைகளுக்கு சொத்துரிமை உள்ளதாக நீதிமன்றமே தீர்ப்பு வழங்கி யுள்ளது.
இப்போது நாம் கேட்கிறோம்.
எதற்காக இன்னொருத்தியைத் திருமணம் செய்கிறானோ அவை அனைத்தையும் இன்னொரு பெண்ணிடம் அனுபவிக்கலாம்.
வசதிகள் செய்து கொடுக்கலாம். மனைவி என்று மட்டும் சொல்லக் கூடாது. இது தான் பொது சிவில் சட்டம்.
இதற்கும் பலதார மணத்திற்கும் அடிப்படை யில் ஏதாவது வித்தியாசம் உள்ளதா?
பொது சிவில் சட்டமும் (மனைவி என்று பிரகடனம் செய்யாமல்) வைப்பாட்டி வைத்துக் கொள்ளவும்,
விரும்பி விபச்சாரம் செய்யவும் அனுமதித்து முதல் மனைவி யைத் துன்புறுத்தத் தான் செய்கிறது. ஒரு பெண்ணு டைய அழகை, இளமையை அனுப விக்கக் கூடியவன்,
அவளுக்கு மனைவி என்ற அந்தஸ்தை அளித்து விட்டு அனுபவிக் கட்டும் என்று இஸ்லாமியச் சட்டம் கூறுவது இவர்கள் ஆதரிக்கும் சட்டத்தை விட எந்த விதத்தில் குறைவானது?
விளக்குவார்களா? ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பெண்களை மணப்பது இஸ்லாத்தில் ஒரு அனுமதி தான்.
\
அதுவும் கடுமையான நிபந்த னைகளின் அடிப்படையில் வழங்கப்பட்ட அனுமதியே!
வைப்பாட்டிகளை வைத்துள்ள மற்ற சமுதாயத்தவரை விட இரண்டு மனைவியரை மணந்த முஸ்லிம் களின் சதவிகிதம் மிகவும் குறை வானது என்பதையும் இவர்கள் உணர வேண்டும்.
கண்ட பெண்களுடன் கூடி விட்டுப் பெருநோய்க்கு ஆளாகி, மனைவிக்கு அந்த நோயைப் பரிசாகக் கொடுப்பதை விட,
இன்னொருத்திக்குச் சட்டப் பூர்வமான மதிப்பு அளித்து, மணந்து கொள்வது எல்லா வகையிலும் சிறந்தது என்பதில் ஐயமில்லை.
நீதிமன்றத்தை அணுகாமல் முஸ்லிம் கணவன் தனது முதல் மனைவியை விவாக ரத்துச் செய்யலாம் என்பது கொடுமை யில்லையா?
இதனால் பெண்களுக்குப் பாதிப்பில்லையா? என்பதும் அறிவுஜீவி களின் மற்றொரு அபத்தக் கேள்வி!
நிச்சய மாகக் கொடுமை இல்லை. பெண்க ளுக்கு இதை விடப் பாதுகாப் பான சட்டம் வேறு இருக்க முடியாது என்பது தான் உண்மை.
நீதிமன் றத்தை அணுகித் தான் விவாகரத்துப் பெற முடியும் என்ற சட்டத் திற்கு உட்பட்ட பிற சமுதாயத்தில் தான் பெண்கள் கொடுமைப் படுத்தப் படுகி ன்றனர்.
நீதிமன்றத்தில் தான் விவாகர த்துப் பெற வேண்டும் என்றால் விவாகரத்துப் பெறுவதற்காக மனைவி யின் மேல் கணவன் பகிரங்கமாக அவதூறு கூறுகின்றான்.
அல்லது தீயிட்டுக் கொளுத்தி விட்டு, ஸ்டவ் வெடித்து விட்டது என்று கூறுகின்றான். இதற்குக் காரணம் விவாகரத்துச் சட்டத்தில் உள்ள கடுமை தான்.
எந்த முஸ்லிம் கணவனும் தன் மனை வியை தீயிட்டுக் கொளுத்தி யதாக வரலாறு இல்லை. காரணம், மனை வியைப் பிடிக்கா விட்டால் எளிதாக அவன் விவாக ரத்துச் செய்ய முடியும் என்பது தான்.
மேலும் மனைவி க்குக் கணவனைப் பிடிக்கா விட்டால் அவளும் கணவனை விவாகரத்துச் செய்ய இஸ்லாம் அனுமதிக் கின்றது.
இந்த அறிவு ஜீவிகள் எதிர்க்கக் கூடிய முஸ்லிம் தனியார் சட்டத் திலேயே இது கூறப்பட்டுள்ளது. அறியாமைக்கு மறு பெயர் தான் அறிவுஜீவித் தனமோ!
விவாகரத்துச் செய்யும் உரிமையை ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் சமமாக இஸ்லாம் வழங்கி இருப்பதாலும், விவாகரத்துச் செய்த பின் பெண்கள் மறுமணம் செய்து கொள்ள இஸ்லாம் அனுமதித்து ஆர்வமூட்டு வதாலும்,
விவாகரத்துச் சட்டம் கடுமையாக இருந்தால் ஏற்படும் தீய விளைவுகள் இஸ்லாமிய சட்டத்தில் இல்லாததாலும் இதில் பெண்களுக்கு எந்தக் கொடு மையும் இல்லை.
மாறாக அவர்களுக்கு இதில் பாதுகாப்பே இருக்கின்றது என்பது தான் உண்மை.
விவாகரத்துச் செய்த பின் பெண்ணுக்கு ஜீவனாம்சம் கொடுக்க வேண்டிய தில்லை என்பது கொடுமை யில்லையா? என்பதும் அறிவுஜீவிகளின் கேள்வி!
ஆணும் பெண்ணும் எல்லா வகையிலும் சமமான வர்கள் எனக் கூறுவோர் ஆண் மட்டும் பெண்ணுக்கு ஜீவனாம்சம் தர வேண்டும் என்று கோருவது குழப்பத் தின் உச்சக் கட்டமாகும்.
விவாகர த்துச் செய்யப் பட்டவள் மறுமணம் செய்யும் வரை அல்லது மரணிக்கும் வரை ஜீவனாம் சம் வழங்க ப்பட வேண்டும் என்று இஸ்லாமிய சட்டத்தில் திருத்தம் கோருகி றார்கள்.
இப்படி ஒரு சட்டம் இருந்தால் எந்தப் பெண்ணும் பெரும்பா லும் மறுமணம் செய்ய மாட்டாள். மாறாகக் கணவனி டமிருந்து ஜீவனா ம்சம் பெற்றுக் கொண்டு, மற்ற ஆண்க ளுடன் சல்லாபம் நடத்தத் துணிவாள்.
ஜீவனாம்சம் இல்லை என்றால் தான் தனது வாழ்க்கை யின் பாதுகாப்பு க்காகப் பொருத்த மான துணை யைத் தேடிக் கொள்வாள். இரண்டில் எது சரியானது என்று அறிவுஜீ விகள் சிந்திக் கட்டும்.
நாடு சுதந்திரம் பெற்றது முதல், படிப்படி யாக முஸ்லிம்கள் எல்லா வகையி லும் புறக்கணி க்கப்பட்டு வருகின்றனர்.
கல்வி, வேலை வாய்ப்பு, அரசுப் பதவிகள் ஆகிய அனைத்துத் துறைக ளிலும் அவர்கள் முற்றாக ஒதுக்கப் பட்டு விட்டனர்.
கலவரங் களால் அவர்களின் உயிர், உடை மைகள், கற்பு ஆகிய அனைத்தும் பறிக்கப் படுகின்றன.
ஆள்வோரின் துணையுடன் இந்து வெறி சக்திகளால் பள்ளிவாசல் இடிக்கப் பட்டது. ஆட்சியா ளர்களே ஒரு பள்ளியைத் தீயிட்டுக் கொளுத்தி னார்கள்.
தடா எனும் பெயரில் ஐம்பதாயிரம் முஸ்லிம்கள் இன்னும் சிறையில் வாடிக் கொண்டி ருக்கிறார்கள்.
சட்டப்படி அவர்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டிய உரிமைகள் யாவும் பறிக்கப் பட்டு, அனைத்துச் சலுகைக ளும் மறுக்கப் பட்டுள் ளனர்.
பருந்தின் வாயில் சிக்கிய கோழிக்குஞ்சு போன்ற நிலையில் நொந்து போயிருக் கின்றது முஸ்லிம் சமுதாயம்! எத்தனை உரிமைகள் மறுக்கப் பட்டா லும்
முஸ்லிம்களாக வாழும் உரிமையாவது இங்கு இருக் கின்றது என்பது மட்டும் தான் அவர்களுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆறுதல்!
பொது சிவில் சட்டம் என்ற பெயரில் முஸ்லிம்களாக வாழும் உரிமையும் பறிக்கப் பட்டால், முஸ்லிம்கள் அதைப் பொறுத்துக் கொள்ள மாட்டார்கள்.
பொங்கி எழுவார்கள். உலகத்துச் சலுகைகள் எதையும் அவர்கள் இழப் பார்கள். முஸ்லிம்க ளாக வாழ்வ தற்கே தடை என்றால் இஸ்லாத்தை விட உயிர் பெரிதில்லை என்பதை நிரூபித்துக் காட்டு வார்கள்.
அத்தகைய நிலை ஏற்பட் டால் எந்தச் சக்தியா லும் அவர்களைத் தடுக்க முடியாது என்று ஆட்சியாள ர்களை எச்சரித்து வைக்கிறோம்.
கொள்ளிக் கட்டையால் முதுகைச் சொறிந்து கொள்ளும் வேண்டாத வேலையில் ஈடுபட்டு, நாட்டின் அமைதியை ஆட்சியா ளர்கள் குலைக்க மாட்டார்கள் என்று நம்புகிறோம்.
Tags:
